இதயத்தில் கலந்த பேரோசை

 

படித்துறை இலக்கிய விருது - பாரதி கிருஷ்ணகுமார் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டதையொட்டி வெளியிடப்பட்ட 

பாரதி கிருஷ்ணகுமார்

 எனும்

 சொல்லேர் உழவன்

 சிறப்பு மலரில் வெளியாகி உள்ள எனது கட்டுரை

இதயத்தில் கலந்த பேரோசை

                     

          1990 களின் துவக்க ஆண்டுகளாக இருக்கலாம். ஒரு டிசம்பர் 31. திருவண்ணாமலையில் தமுஎச கலை இரவு. நள்ளிரவு 12 மணிக்கு மேடையில் ஓர் உயர்ந்த மனிதர் முழங்கிக் கொண்டிருக்கிறார். மார்கழி மாத கடும்பனி, குளிர். மைதானம் நிரம்பிய கூட்டம் நிலை மறந்து கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறது.உணர்ச்சியோடு பேசப்பேச பெருக்கெடுத்த வியர்வையில் அவர் ஆடை தொப்பர நனைந்துவிட்டது. இப்படியே நனைய.. காய தொடர்ந்தது இடிமுழக்கம். அப்போதுதான் முதன் முதலில் பாரதி கிருஷ்ணகுமாரை பார்க்கிறேன். 

மதவாதம், சிறுபான்மை போன்ற சொல்லாடல்கள் புழங்க ஆரம்பித்திருந்த நேரம்.இரண்டு மணி நேரம் நீடித்த பேச்சை,"தன் குஞ்சை கவ்வ வரும் பருந்தை துரத்தும் கோழியின் ஆவேசம் வன்முறை என்றால், இந்த வன்முறை நாடெங்கும் விரைந்து பரவட்டும்"  என்று முடித்தார். 30 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் வார்த்தை தவறாமல் காதில் ஒலிக்கிறது அவரது குரல். காரணம் அது இதயத்தில் கலந்த பேரோசை. 

அதன் பிறகு ஓசூர்,திருப்பூர் என்று எங்கு கலை இரவு நடந்தாலும் தவறாமல் போய்விடுவேன் பாரதி கிருஷ்ணகுமாருக்காகவே.பின்னர் அறிமுகமாகி, நட்பாகி அவரின் அன்புக்கு பாத்திரமானதும், பிரியமான பிகே வானதும் தனிக்கதை.

அரசியலும், ஆன்மீகமும் முழங்கி வந்த மேடைகளில் டால்ஸ்டாய், செகாவ் ,பாரதி என்று பிகே 40 ஆண்டுகளாக நிகழ்த்தி வருவது தன்னிகரில்லாத சொற்போர். பாரதியையும், ஜீவாவையும், ஜெயகாந்தனையும் காணாத குறையை தமிழ் சமூகம் பாரதி கிருஷ்ணகுமார் அவர்களின் உருவத்தில் பார்க்கிறது.

எந்த நாற்காலி கனவும் இன்றி மைக் முன்னால் அதிகம் தமிழ் பேசிக் கொண்டிருப்பவர் இவராகத்தான் இருக்கும். ஒவ்வொரு மேடையிலும் பிகே நிகழ்த்துவது ஒரு அறப்போர். அவரது குரலும் உடல் மொழியும் எப்போதும் எதிரில் இருப்பவரின் மனசாட்சியை தொட்டு பேசுபவை. 

இத்தனை ஆண்டுகளில் எத்துறை விற்பன்னரும் நீர்த்துப் போய் இருப்பார் அல்லது காணாமல் போயிருப்பார். யூடியூப் போன்ற காட்சி ஊடகங்கள் இருக்கும் நிலையில் ஒரு பேச்சாளனுக்கு மேடையை கையாள்வது பெரும் சவால். ஆனாலும் ஒவ்வொரு மேடையையும் அவர் புதிதாக கையாள்வதை கண்டு வியந்து போயிருக்கிறேன். பேச்சாளராக அறியப்பட்டாலும் அடிப்படையில் அவர் ஒரு இலக்கியவாதி. தொடர்ந்த வாசிப்பும், எழுத்துமே அவரது பேச்சின் உரம். 

அதுமட்டுமன்றி பேச்சை ஒரு தவமாக கருதுபவர் அவர். ஒவ்வொரு கூட்டத்திலும் பேச தேர்வுக்கு தயாராகும் மாணவனை போல முன்னதாக விரிவான குறிப்புகள் எடுத்து வைத்திருப்பார். கூட்டம் தொடங்குவதற்கு அரை மணி நேரம் முன்னதாக போய் சேர்வதில் குறியாக இருப்பார். ஒவ்வொரு மேடையையும் இன்றுதான் புதிதாக பேசப்போவதைப்போல ஒரு பதற்றத்தில் இருப்பதையும் கவனித்திருக்கிறேன்.

பிகேவிடம் எனக்கு பிடித்தது முற்போக்கு மேடைகளிலும் பேசுவார் , மறுநாளே கம்பன் கழக மேடைகளிலும் முழங்குவார். துருப்பிடித்துப் போன கம்பன் கழக மேடைகளை தன் பேச்சால் தொடர்ந்து உயிர்ப்பித்து வருகிறார். அவர் அளவுக்கு கம்பனில் தோய்ந்து பேசவும், எழுதவும் செய்பவர் இந்த தலைமுறையில் இல்லை என்றே நினைக்கிறேன். "கவிச்சக்கரவர்த்தியின் பணிவு" நூலே அதற்கு சான்று. அதுபோலவே அவர் வள்ளலார் பேச கேட்டுக் கொண்டே இருக்கலாம்.

பேச்சாளராக மட்டுமின்றி "அப்பத்தா" சிறுகதை தொகுதி மூலம் எழுத்தாளராகவும், "அருந்தவப்பன்றி" என்ற பாரதி ஆய்வு நூலின் மூலம் நுட்பமான ஆய்வாளராகவும் தன்னை நிறுவிக் கொண்டவர்.

கட்சி, தொழிற்சங்கம் போன்ற அமைப்புகளின் செயல்பாடுகளுக்கு களப்பலியான படைப்பாளர்களுள் பிகேவும் ஒருவர். தொடக்க காலத்தில் பாண்டியன் கிராம வங்கி ஊழியராக நீண்ட தொழிற்சங்க பணிகளில் ஈடுபடாமல் இருந்திருந்தால் எழுத்திலும் அவர் மேலும் பல சாதனைகள் நிகழ்த்தி இருக்கக்கூடும். அவர் எழுதி வரும் "சிறு சேமிப்பு கணக்கு" தொடர் தொழிற்சங்கவாதிகளுக்கு ஒரு பாடநூலாகும். 

ஆவணப்பட இயக்குனராக அவரது கவனம் எப்போதும் சமூகத்தின் வலியை பார்ப்பதாகவே இருப்பதால் திரைத் துறையில் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பை செய்யவில்லை என்று நினைக்கிறேன். 

 "ராமையாவின் குடிசை" மற்றும் "வாச்சாத்தி" படங்கள்தான் சொந்த மண்ணில் மக்கள் பட்ட வேதனையை அடுத்த தலைமுறைக்கு சொல்லும் ஒரே ஆவணம். வாச்சாத்தி கிராமத்தில் தங்கி பாதிக்கப்பட்ட மக்களோடு உரையாடி அவர் ஆவணப்படம் எடுத்து 15 ஆண்டுகளுக்கும் மேலிருக்கும். கடந்த ஆண்டு வாச்சாத்தி சம்பவம் தொடர்பான உச்ச நீதிமன்ற தீர்ப்பு வந்தவுடன் கோவையிலிருந்து கிளம்பி வாச்சாத்தி வந்தவர் அதிகாலையில் எனக்கு தொலைபேசினார். அதுதான் பிகே. பாதிக்கப்பட்டவர் வலியிலும், மகிழ்ச்சியிலும் தோள் கொடுக்க வேண்டும் என்ற உன்னத அன்பின் விளைவு அது.

பேச்சை போலவே அவரது கையெழுத்தும் தனித்துவமானது. அபூர்வமாக அவர் எழுதிய ஓரிரு கடிதங்களை பத்திரப்படுத்தி வைத்திருக்கிறேன். எனது பிரியமான எழுத்தாளர், தனுஷ்கோடி ராமசாமி போலவே பிகேவின் கையெழுத்தும் அன்பையும் நெருக்கத்தையும் வெளிப்படுத்துவதாக இருக்கும். 

வெளியில் இருந்து பார்க்கும்போது கடுமையானவராக தெரிந்தாலும் நாடறிந்த ஆளுமை என்ற இடைவெளி இல்லாமல் நெருக்கமாக பழகி உரையாடும் பண்பாளர். 

தனது நீண்ட பயணத்தில் அடுத்த தலைமுறை பேச்சாளர்களை இனங்கண்டு ஊக்குவிக்கவும் அவர் தயங்கியதே இல்லை.தருமபுரி புத்தகத் திருவிழாவில் பேச ஆற்றல்மிக்க புது முகங்களை கேட்பேன். அவரது பரிந்துரையில் இராஜபாளையம் உமாசங்கர் , தாமல்.கோ சரவணன் ஆகியோர் எங்கள் மேடைகளை அலங்கரித்தார்கள்.

பிகே பேச்சை கேட்க பல இடங்களுக்கு பயணித்த காலம் மாறிவிட்டது. இப்போது உடனுக்குடன் அவரது பேச்சின் youtube link  மகன் அனுப்பித் தருகிறான். எனது பேரனும் அனுப்புவான்.

நான் பயணித்த தமிழகம்

நான் பயணித்த தமிழகம்

 சுரேஷ் வெங்கடாத்ரி 

பவித்ரா பதிப்பகம்

 பக்கம் 242 

விலை 250 

8778924880

 நான் பயண விரும்பி. பயண இலக்கியங்களையும் விரும்பி வாசிப்பவன். அதனால் இந்நூலாசிரியரைப் பற்றிய எந்த அறிமுகமும்,எதிர்பார்ப்பும் இல்லாத நிலையில் நூலை வாசித்தேன். மிக சுவையான நூல்.

பயண கட்டுரைகள் பொதுவாக புகழ்பெற்ற சுற்றுலா தளங்கள், வரலாற்று இடங்களை பற்றியதாகவே இருக்கும். ஆனால் இது முற்றிலும் மாறுபட்டது.

தணிக்கை துறையில் பணியாற்றும் சுரேஷ்க்கு பணி நிமித்தம் தொடர்ந்து தமிழகம் முழுதும் பயணித்து ஓரிரு நாட்கள் தங்கி பணியாற்ற வேண்டிய சூழல். ஒரு வகையில் வேலையே ஊர் சுற்றுவதுதான்.

 கொடுத்து வைத்தவர். பயணம் தொடர்பாக அவர் அன்றாடம் எழுதிய சிறு குறிப்புகளின் தொகுப்பே இந்நூல்.

தமிழகத்தை நான்கு மண்டலங்களாக பிரித்து அதில் மாவட்ட வாரியாக மிகச் சிறிய ஊர்களையும் பதிவு செய்துள்ளார். பல ஊர் பெயர்களை முதல் முறையாக கேள்விப்படுகிறோம்.

ஒரு ஊருக்கு சென்றால் அவ்வூரைப் பற்றிய பொதுவான சித்திரம், அருகில் உள்ள பார்க்க வேண்டிய இடங்கள், தங்கும் விடுதிகள் , உணவு கடைகள் பற்றின சுவையான குறிப்புகள் இருந்தாலும் எனக்கு முக்கியமாகப் பட்டது சாப்பாட்டு விஷயம் தான்.

 தமிழகத்தின் பல நகரங்களிலும் சிற்றூர்களிலும் உள்ள சிறந்த உணவகங்களையும் அவற்றில் கிடைக்கும் சிறப்பான உணவுகளையும் இவ்வளவு விரிவாக பேசும் நூல் வேறு இல்லை என்றே சொல்லலாம்.

ஆச்சி மெஸ்-மன்னார்குடி என்ற தலைப்பில் உள்ள குறிப்பு...

 "இலையில் சாதம் அதிகமாக விழுந்து விடப் போகிறதே என்று கொஞ்சமாக..கொஞ்சமாக என்று அவசரமாக சொன்னேன். முக்கால் சட்டுவ சாதத்தோடு நிறுத்திவிட்டு 'சார் நீங்க கூட கேட்டாலும் இவ்வளவுதான் வைப்பேன், ஆனா இது பிரண்டை துவையலுக்கு மட்டும்தான், என்று சொல்லிவிட்டு ஒரு அபாரமான வாசனையும் சுவையும் கொண்ட துவையலை வைத்தார் அந்த சப்ளையர்.

 சொன்ன மாதிரியே அது தீர்ந்தவுடன் சாம்பாருக்கு, வத்தக்குழம்புக்கு, ரசத்துக்கு தயிருக்கு என்று சாப்பிடுபவர் மனமறிந்து,வயிறறிந்து பரிமாறுதல் தொடர்ந்தது. முதலில் வைத்த பொறியல், கூட்டு பச்சடி ஆகியவையும் அப்படித்தான். ஒவ்வொரு முறையும் மிகச் சரியான அளவுடன் ஆனால் தீர தீர வைக்கப்பட்டுக்கொண்டே இருந்தது. எல்லாமே மிகத் தரமான சுவையுடன் இருந்தன.

 காலை டிபனுக்கு என்ன கிடைக்கும்? என்ற கேள்விக்கு 40 ஐட்டங்கள் இருக்கு எதை வேணாலும் சொல்லுங்க என்றார் முதலாளி. வழக்கமான இட்லி, பொங்கல் ,தோசை ,பூரி வகையறாக்களுடன் முர்தபா என்ற ஆலு பரோட்டா போன்ற ஒரு ஸ்பெஷல் ஐட்டமும் உண்டு. அதுபோல மதியம் புளிசாதம், எலுமிச்சை சாதம்,கருவேப்பிலை சாதம், புலவு சாதம், தயிர் வடை எல்லாமே பிரமாதம் தான்.

-இப்போது புரிகிறதா இது சுவையான நூல் என்று.

வெறும் குறிப்புகளாக மட்டுமல்லாமல் தேவையான இடங்களில் விரிவான வரலாற்று தகவல்களுடன் ஆறுகள், அணைக்கட்டுகள் போன்றவற்றின் புள்ளி விவரங்களும் உள்ளது. 

உதாரணத்திற்கு கிருஷ்ணகிரி அணையை பற்றி போகிற போக்கில் அவர் எழுதிச்செல்லும் ஒரு பத்தியில்

" இந்த அணையை பொருத்தவரை என்னை எப்போதும் கவரும் இரு கல்வெட்டுகள் உண்டு. அணைக்கட்டின் துவக்க நாளான ஜனவரி 3, 1955 அன்று முதலமைச்சரின் பெயர் 

கே காமராஜ் நாடார்.

பின் அணைக்கட்டு பணிகள் முடிந்து திறந்து வைக்கப்பட்ட நவம்பர் 11 தேதி கல்வெட்டில் இருக்கும் முதல்வரின் பெயர்

 கே.காமராஜ் . கால மாற்றத்தின் ஒரு பிரதிபலிப்பு அது."

அத்துடன் பயணிக்கும் ஊர்களோடு தொடர்புடைய ஆளுமைகள் பற்றிய குறிப்பும் இடம்பெறுகிறது. கும்பகோணம் போகும்போது கணிதமேதை ராமானுஜன் நினைவிடம், தஞ்சாவூர் ஆறுகளை பேசும்போது கல்கியையும் நினைவு கூற மறக்கவில்லை. அதுபோலவே தருமபுரி பயணத்தின் போது சுப்பிரமணிய சிவா நினைவிடத்துக்கும் போய் வந்திருக்கிறார்.

இந்நூலில் 2019 ஆம் ஆண்டுக்கு பிறகு எழுதப்பட்ட குறிப்புகளே உள்ளன. 1993 இல் இருந்து பயணிக்கும் சுரேஷ் இன்னும் எழுத நிறைய இருக்கும்.

சில நூல்களை நூலக அலமாரியிலும் சிலவற்றை வாசிப்பு மேசையிலும் வைத்திருப்போம். இதை என் கார் டேஷ் போர்டில் வைத்திருக்கிறேன். இனி தமிழகத்தில் எந்த ஊருக்கும் செல்லலாம், தங்கலாம் சாப்பிடலாம்.

சுரேஷ் கூடவே இருக்கிறார்...

தண்ணீரின் சிரிப்பு

தண்ணீரின் சிரிப்பு

 பூவிதழ் உமேஷ்

எதிர் வெளியீடு 

--------------------------------

துக்கத்தை போல எதுவும் நெருக்கமாக நம்மைப் பாதிப்பதில்லை

 எனவே துக்கத்தை போல 

என்னிடம் நெருக்கமாக இருங்கள்.

நான் பாலைவனத்தில்

 ஒரு வசனத்தை எழுதி உள்ளேன் 

அதை வானத்திலிருந்து மட்டுமே படிக்க முடியும்

எனக்கு பறப்பதற்கு

 இறக்கைகள் எதுவும் முளைக்கவில்லையே 

என்ற கவலை எதுவுமில்லை

 நான் மரிப்பேன் 

நான் புதைவேன் 

நான் மண்ணாவேன் 

தூசாகி 

காற்றில் பறப்பேன்

பகிர்ந்து அளிக்க தெரிந்தவர்கள்  கடவுளோடு சேர்ந்து சாப்பிடுகிறார்கள் 

நல்ல புத்தகத்தின் ஒவ்வொரு தாளையும் 

ஒரு கதவு போல திறந்து

 உள்ளே போகிற வாசகன்

கடைசியில் ஒரு தேவதையிடம் கை குலுக்குகிறான்

எங்கு செல்கிறோம் என்று தெரியாத போது 

ஏன் வேகமாக ஓட வேண்டும்? 

மௌனம் கசப்பை குறைக்கிறது 

எலியை வளைக்குள் பார்த்துவிட்ட பூனை

அதன் கால் தடத்தின் மீதே

 அமர்ந்து ஓய்வெடுக்கிறது

இனி இந்தப் பழத்தை

கிளைக்குத் திருப்பி அனுப்ப முடியாது

என்று நினைத்தபோது

ஆதாம் ஆப்பிளைக் கடித்தான்

வெளிப்படையான கேள்வி

 எப்போதும் பதிலை பொதுவில் வைத்திருக்கிறது

மிக நீளமான கேள்விகள் பெரும்பாலும் மிகச்சிறிய பதிலை பெறுகின்றன

அல்லது மௌனத்தை பதிலாகப் பெறுகின்றன

வேறு எந்தப் பரிசையும் 

விட்டுக் கொடுக்கத் தயாராக இருப்பவர்களுக்கு

 அன்பு ஒரு பரிசாக கிடைக்கிறது

எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக மரணம் என்பது 

வாழ்க்கை இருந்தது என்பதற்கான ஒரு அறிகுறி 

எல்லா பெண்களும் 

தங்களை மிகவும் அழகிகள் என்று நினைப்பதாலும்

 எல்லா ஆண்களும் தங்களை மிகவும் புத்திசாலிகள் என்று நினைப்பதாலும்

பூமியில்

முட்டாள்களின் எண்ணிக்கையை இரட்டிப்பாக்குகிறார்கள்

நான் தொடும் அளவுக்கு

வானம் இறங்கி வரட்டும் என்று ஆசைப்படவில்லை

ஆனால் வானத்தை தொட்டுப் பார்க்கும் அளவு

உயரமாக வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறேன்

ஹார்வர்டு நாட்கள்

 ஹார்வர்டு நாட்கள் 

இரா.செல்வம் ஐ.ஏ.எஸ்

நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ் 

பக்கம் 167

விலை. ரூ. 200

----+

நம்முடைய கிளைகள் பரந்து விரியாவிட்டால்வே

வேர் அழுகி தாவரம் மடிந்து போகும். 

தமிழ்நாட்டின் குக்கிராமங்களில் ஒன்றான அய்யப்பநாயக்கன் பேட்டையில் ஒரு விவசாய குடும்பத்தில் பிறந்து அரசு பள்ளி, கல்லூரிகளில் படித்து இந்திய ஆட்சிப் பணியில் நுழைந்தவர் செல்வம். அவர் பணியாற்றிய துறைகளில் தனி முத்திரை பதித்தவர்.

 உலகளாவிய நிர்வாக அணுகுமுறையை ஆழமாக புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற உந்துதல் காரணமாக அரசு பணிக்கு இடையில் அமெரிக்கா சென்று உலகின் முக்கியமான பல்கலைக்கழகங்களில் ஒன்றான ஹார்வர்டில் பொது மேலாண்மை பயின்றார்.

அங்கு கிடைத்த அகத்திறப்பு ஒரு நிர்வாகியாக அவருக்குள் அபாரமான சிந்தனைகளை உருவாக்கியது. விவசாயம்,கல்வி,சுகாதாரம் உள்கட்டமைப்பு, நிதி நிர்வாகம் என்று ஒவ்வொரு துறையையும் இந்தியாவில் எப்படி இனி பார்க்க வேண்டும் என்று அவரிடம் உருவான சிந்தனைப்பகிர்வே இந்த நூல்.

பொதுவாக இது போன்ற நூல்கள் வெளிநாட்டை வியந்தோதுவதும் நமது நாட்டின் போதாமைகளை பட்டியலிடுவதாகவும் இருக்கும்.

 மாறாக இந்நூல்,

அமெரிக்க அரசின் கொள்கைகள் எவ்வாறு இருக்கின்றன அவை அந்நாட்டை எப்படி முன்னேற்றம் அடைய செய்திருக்கின்றன என்பவற்றை அலசி ஆராய்ந்து கல்வி,சுகாதாரம்,விவசாயம் உள்ளிட்ட முக்கியமான துறைகளில் இந்தியாவை எப்படி முன்னேற்றலாம் என்ற யோசனைகளையும் முன்வைக்கிறது.

சாலைகள், கல்வி நிலையங்கள், நூலகங்கள்,சுகாதாரம் சொத்துப்பதிவு, நீர் வளங்கள் விவசாயம் தொழில்கள் மற்றும் நகர திட்டமிடல் ஆகியவற்றில் ஏன் அமெரிக்கா மேம்பட்டும் இந்தியா பின்தங்கியும் இருக்கிறது என்பதை அலசுகிறது. அதன் வழியே இந்திய கொள்கை வகுப்பாளர்களும் அவற்றை செயல்படுத்தும் அதிகாரிகளும் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய பாடங்களையும் எடுத்துக்காட்டுகிறார் செல்வம்.

இனி நூலில் இருந்து...

ஹார்வர்ட்

 380 ஆண்டுகளுக்கு மேல் மனித இன மேம்பாட்டுக்காக உழைத்துக் கொண்டு இருக்கிறது. இங்குள்ள ஒவ்வொரு செங்கல்லும் கட்டிடமும் ஒவ்வொரு கதை சொல்லும். இதுவரை 48 நோபல் பரிசு அறிஞர்களையும் , 25க்கும் மேற்பட்ட நாட்டு தலைவர்களையும், 8 அமெரிக்க ஜனாதிபதிகளையும், 48 புலிட்சர் பரிசு ஊடகர்களையும், இலக்கியவாதிகளையும் உருவாக்கியுள்ளது. உலகின் வரலாற்றை புரட்டிப் போட்ட முடிவுகளும் மனித இனத்தை செழுமைப்படுத்திய தீர்வுகளும் இங்கு எடுக்கப்பட்டுள்ளன.

சாலைகள் வெறும் பாதைகளா?

இந்தியாவோடு ஒப்பிட நான்கில் ஒரு பங்கு மக்கள் தொகையைக் கொண்டது அமெரிக்கா. காரோடுதான் ஓர் அமெரிக்கர் பிறக்கிறார் என்பதால் அமெரிக்காவில் தொடக்கப்பள்ளிகளில் குழந்தைகளுக்கான முதல் பாடம் சாலை ஒழுங்கு. சாலை ஒழுங்கை கற்றுக் கொடுப்பதன் வழியாகத்தான் சமூக ஒழுங்கை கற்றுக் கொடுக்கிறார்கள் என்றே கூட சொல்லலாம். விளைவாக சாலை விதிகளை மீறும் பெற்றோர்களை காவல்துறையிடம் சிக்க வைத்து விடும் குழந்தைகளும் உண்டு. அந்த அளவுக்கு சாலை ஒழுங்கு பராமரிப்பை ஒரு சமூக கடமையாக அமெரிக்கர்கள் பார்க்கிறார்கள். சாலை விதிகளை மீறுபவர்கள் தப்பிக்க முடியாது. அபராதம், ஓட்டுனர் உரிமம் ரத்து, சிறை தண்டனை என கண்டிப்பாக தண்டிக்கப்படுவார்கள். இங்கு ஒவ்வொரு ஓட்டுனரும் தொடர்ந்து கண்காணிக்கப்படுகின்றனர். இதனால் காவல்துறைக்கும் நீதித்துறைக்கும் போக்குவரத்து சார்ந்த வழக்குகள் அதிகம் வருவதில்லை. அப்படி வந்தாலும் சிசிடிவி கேமரா சான்றுகளின் அடிப்படையில் வழக்குகள் விரைவில் முடிந்துவிடும். சாலை போக்குவரத்தை பராமரிப்பதில் ஒவ்வொரு அமெரிக்கரும் போக்குவரத்து காவலாளிதான்.

கேள்வியே கல்வி

 அமெரிக்காவின் கல்விக் கொள்கை மிகவும் தனித்துவம் மிக்கது. குழந்தைகளின் நலனை முதன்மைப்படுத்தி இங்கு பாடத்திட்டங்கள் உருவாக்கப்படுகின்றன. கேள்விகள் தான் அமெரிக்க கல்விமுறையின் அடிப்படை. அதாவது ஆசிரியர் மாணவர்களை நோக்கி கேள்வி கேட்பது போல், மாணவர்களும் ஆசிரியரை நோக்கி கேள்வி கேட்க வேண்டும். கேள்விகள் வழியாகவே நமது அறிவு விசாலப்படுகிறது என்பதே அமெரிக்க கல்வியின் அடிப்படை தத்துவம். மாணவர்களுக்கும் ஆசிரியர்களுக்கும் இடையே சமத்துவ உறவு உள்ளது. மாணவர்கள் மனம் திறந்து பேசுகின்றனர் . ஆசிரியர்களும் ஆதரிக்கின்றனர்.பள்ளிகளிலும் வெளியிலும் நடக்கும் தவறுகளை சுட்டிக்காட்டவும் தெளிவாக பேசவும் மாணவர்கள் தயங்குவதில்லை. எட்டாம் வகுப்பு முதல் பல்வேறு சர்வதேச நிறுவனங்களுடன் மாணவர்களை இணைத்து விடுகின்றனர். அதன் மூலம் மாணவர்களுக்கு எந்த துறையில் ஆர்வம் இருக்கிறது என்பது கண்டறியப்பட்டு, மேற்படிப்பு தொடரப்படுகிறது. மாணவர்கள் ஐபிஎம், நாசா,மைலான் போன்ற நிறுவனங்களுடன் சேர்ந்து ஆய்விலும் ஈடுபடலாம். மாணவர்களின் புதிய சிந்தனைகளையும், எண்ணங்களையும் நடைமுறைப்படுத்துவதற்கு பல்வேறு நிறுவனங்கள் முன் வருகின்றன...

...சமூகத்தில் கீழான ஓரிடத்திலிருந்து மேல் நோக்கி வந்தவர்களுக்குத்தான் கல்வி எவ்வளவு முக்கியம் என்பது ஏனையோரைவிடவும் புரியும். அரசுப் பணியில் அதிகாரமிக்க இடத்தில் உள்ளவர்களே குழந்தைகளை ஒரு நல்ல பள்ளியில் சேர்ப்பதற்கு இத்தனை சிரமத்தை எதிர்கொள்ள வேண்டும் என்றால் சாமானிய மக்களின் நிலைமையை விவரிக்கவும் வேண்டுமா?. சமத்துவம் என்பது பள்ளிக்கூடங்களில் ஆரம்பிக்கிறது என்று நாம் பேரிரைச்சலாக பேசுகிறோம். இந்த நாட்டில் ஒவ்வொரு குழந்தையின் பிறப்புரிமையுமான சமவாய்ப்புக்கான சூழலை பள்ளிக்கூடங்களில் கூட நாம் இன்னும் ஏற்படுத்தவில்லை...

....இந்தியாவில் இல்லாத வளங்கள் இல்லை. நம்முடைய குழந்தைகள் யாருக்கும் சளைத்தவர்களும் அல்ல. சிக்கல் நாம் சிந்திப்பதற்கும் பேசுவதற்கும் செயல்படுவதற்கும் இடையிலான இடைவெளியில் இருக்கிறது. நாம் கற்பனை செய்யும் தொலைநோக்கை, கனவை, எதிர்காலத்தை நம்மாலும் பள்ளிக்கூடங்களில் கொண்டுவந்துவிட முடியும் என்றால், நம்மாலும் உன்னதங்களை உருவாக்கி விட முடியும்....

..‌.அமெரிக்க கல்வியானது சுதந்திரமானதாக தெரிகிறது. மாணவர்கள் எதைக் கற்க வேண்டுமோ அதை கற்றுக் கொள்ளலாம் என்ற சூழல் இங்கே இருக்கிறது. நம்முடைய பிள்ளைகளுடைய கல்வி பெருமளவில் நம்மால் திணிக்கப்படுவதாக இருக்கிறது...

உங்கள் நிலம் பாதுகாப்பாக இருக்கிறதா?

இந்தியாவில் 5 கோடிக்கு மேலான வழக்குகள் நீதிமன்றங்களில் நிலுவையில் உள்ளன. அதில் 1,69,000 வழக்குகள் 30 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக மாவட்ட மற்றும் உயர் நீதிமன்றங்களில் நிலுவையில் உள்ளன.

 மொத்த சிவில் வழக்குகளில் 66% நிலம் மற்றும் சொத்து சார்ந்தவை. நிதி ஆயோக்கியன் அறிக்கையின்படி நிலுவையில் உள்ள வழக்குகள் முடிப்பதற்கு குறைந்தது 324 வருடங்கள் ஆகும். இப்படி நிலுவையில் உள்ள வழக்குகள் இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை ஏறத்தாழ 2% பாதிக்கின்றன...

...இந்தியாவில் விற்பனை/குத்தகை வாடகை, அடமானம் போன்றவற்றிற்கு 'பத்திரப்பதிவு முறை' நடைமுறையில் உள்ளது . இம்முறையில் பத்திரப்பதிவாளர், விற்பனையாளர், வாங்குபவர் ஆகியோரின் கையெழுத்துக்கள் அதற்கான சாட்சிகள் சரியாக உள்ளதா என்பதை மட்டுமே சரிபார்க்கின்றனர். ஆனால் இந்த சொத்துப் பரிமாற்றத்திற்கான சட்டபூர்வமான உறுதிபாட்டை அவர்கள் அளிப்பதில்லை. அதாவது தனது சொத்தைதான் விற்பனையாளர் விற்கின்றார் என அரசு உத்தரவாதம் அளிப்பதில்லை. இம்முறையில் விற்பனையாளருக்கும் வாங்குபவருக்கும் அந்த நிலத்தை விற்கவோ, வாங்கவோ உரிமை உள்ளதா என்பது சரிபார்க்கப்படுவதில்லை.

இந்த முறையில் பதிவாளர் பதிவேடுகளுக்கு மட்டுமே பாதுகாப்பானவர். இந்த முறை காரணமாக இந்தியாவில் நிலப் பிரச்சனை சார்ந்த வழக்குகள் நிரம்பி வழிகின்றன.

விவசாயிகள் தற்கொலை எனும் தேசிய அவமானம்

...ஆராய்ச்சி பணிகளுக்காக அமெரிக்கா அதன் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 2.8% தொகையை செலவிடுகிறது என்றால் இந்தியா 0.8 சதவீதம் தொகையை மட்டுமே செலவிடுகிறது ‌. 

உணவு உற்பத்தியில் தன்னிறைவு அடையும்வரை வேளாண்மை செய்தால் போதும். அடுத்து வேளாண் பொருட்களை மதிப்பு கூட்டுவதிலும் வர்த்தகத்திலும் ஈடுபட வேண்டும். அப்பொழுதுதான் வேளாண்மை லாபகரமாக அமையும். வேளாண்மையில் முழு சமூகமும் ஈடுபடத் தேவையில்லை. வேளாண்மையை மட்டுமே செய்து கொண்டிருப்பதால் விவசாயிகளின் வாழ்வு சிறக்காது. தொழில் வளர்ச்சி,கண்டுபிடிப்புகள் மற்றும் சேவை துறையை நோக்கியும் இச்சமூகம் முன்னேற வேண்டும். அதுவே நாட்டை வளப்படுத்தும்...

அடுத்த நூற்றாண்டுக்கான நகரங்கள்

1820 களில் நியூயார்க் நகரத்தில் குதிரை வண்டிகள் ஓடின . 1878 ல் பறக்கும் ரயில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. அது மற்ற போக்குவரத்திற்கு இடையூறாக இருந்ததால் 1900 ல் சுரங்க ரயில் அமைக்கப்பட்டது. தனியார் நிறுவனம் அதனை இயக்கியது. இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் சுரங்கரயில் பாதை பெருமளவில் வளர்ந்து நியூயார்க் நகரத்தை முழுவதும் நினைத்தது. 170 வருடங்களுக்கு மேலாக சிறப்பாக இது செயல்படுகிறது.

சுற்றுலாத்தலங்கள் ஏன் நமக்கு அவசியம்

அமெரிக்காவின் சுற்றுலா தலங்களை ஒப்பிடும்போது இந்தியாவின் சுற்றுலா தளங்களும் இயற்கை வளங்களும் பிரமிக்க வைப்பவை. ஆனால் அமெரிக்காவுக்கு வரும் சுற்றுலா பயணிகளின் எண்ணிக்கையோடு ஒப்பிட பத்தில் ஒரு பங்கு அளவுக்கே இந்தியாவுக்கு சுற்றுலா பயணிகள் வந்து செல்கின்றனர். சுற்றுலா மூலம் கிடைக்கும் வருவாயிலும் இதே அளவு வேறுபாடு பிரதிபலிக்கிறது‌. காரணம் சுற்றுலாவை நாம் பெரும் தொழில் வாய்ப்பாக இன்னும் கற்பனை செய்யவில்லை. சுற்றுலா தளங்களை பயன்படுத்துவதற்கான வழிமுறைகளை நாம் பின்பற்றுவதும் இல்லை. புதிய இடம் ஒன்றுக்கு நாம் செல்லும்போது அந்த இடம் நமக்கு எவ்வளவோ புதிய விஷயங்களை கற்பிக்கிறது.

நம் நாட்டின் ஆட்சி நிர்வாக துறை பற்றி...

இந்தியாவில் ஆட்சி நிர்வாகம் என்பது சாமானியனை மிரள வைப்பதாக உள்ளது. ஆட்சி நிர்வாகத்தை அணுகுவது மனதளவில் சாமானியர்களுக்கு தைரியத்தை வழங்கவில்லை. அதிகாரத்தில் உள்ளவர்களுக்கும் அதிகாரமற்றவர்களுக்கும் இடைவெளி அதிகம் உள்ளது. அரசு வேலை என்பது மக்களுக்கு சேவை செய்வதற்கான வழங்கப்பட்டது என்ற கருத்து பெரும்பாலானவரிடம் இல்லை. அரசு பணியானது அதிகாரங்களின் குவியலாக உள்ளது. வளர்ச்சியடைந்த நாடுகளில் அரசு பணி என்பது சமூக சேவையாக பார்க்கப்படுகிறது .அதேபோல் இந்தியாவின் ஆட்சி நிர்வாகத்துறை "மக்களின் சேவை த்துறை" யாக மாற்றம் பெற வேண்டும்.

----

முன்னதாக செல்வம் அவர்கள் எழுதிய பனையடி என்ற தன் வரலாற்று தன்மையுடன் கூடிய நாவல் இளைஞர்களுக்கு தன்னம்பிக்கையூட்டும் ஒரு படைப்பாக அமைந்தது.

செரிவான கருத்துக்களைக் கொண்ட இந்நூல் திட்டமிட்ட கூர்மையான மொழி காரணமாக ஒரு பயண கட்டுரையை படிப்பது போன்ற சுவாரசியத்துடன் உள்ளது. புத்தகம் உரையாடல் வடிவில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. மனைவி குழந்தைகள் நண்பர்கள் பேராசிரியர்கள் என பலருடன் செல்வம் நிகழ்த்தும் உரையாடல் வழியாகவே தகவல்கள் பகிரப்படுகின்றன.இது வாசிப்புக்கு புத்துணர்வளிப்பதுடன் நெருக்கமான அனுபவத்தையும் தருகிறது.

இந்திய ஆட்சியாளர்கள் தொடங்கி மாணவர்கள் வரை வாசிக்க வேண்டிய நூலிது.

 

பொதுவாக துறை சார்ந்த வல்லுனர்கள் மற்றும் சிந்தனையாளர்களுக்கும், கொள்கை வகுக்கும் ஆட்சி அதிகாரிகளுக்கும் மிகப்பெரும் இடைவெளி உள்ளது.

 ஒரு ஆட்சியாளரே செயல்திட்டமுள்ள நல்ல சிந்தனையாளராக இருப்பது பெரும் வாய்ப்பு. இந்த சிந்தனைகள் செயல்வடிவம் பெற வாழ்த்துவோம்.

சிறையில் ஒளிரும் நட்சத்திரங்கள் பாகம் - 2

 சிறையில் ஒளிரும் நட்சத்திரங்கள் பாகம் - 2 

மதுரை நம்பி

டிஸ்கவரி புக் பேலஸ் 

பக்கம் 207

விலை 250

------+

தவறுகள் செய்வது நொடிகள்... தண்டனையோ யுகங்களுக்கு... 

--------+

                அடிக்கடி நண்பர்கள் சிலர் கேட்கும் ஆலோசனை ஒன்று உண்டு. அதுவும் புத்தகத் திருவிழா சமயத்தில் இது அதிகம் நடக்கும். 

ஆர்வத்தோடு புத்தகத் திருழாவிற்கு வரும் பலர் எதை வாங்குவது என்று கேட்கும் ஆலோசனை தான் அது.

உண்மையில் அவர்களுக்கு நிறைய நூல்களை வாங்க வேண்டுமென்ற விருப்பம்தான். ஆனால் எதை வாங்குவது? யாரிடம் கேட்பது? 

இந்த சமயத்தில் நான் கேட்பது உங்களுக்கு பிடித்த துறை எது?

நாவல் என்றால் எரியும் பனிக்காடு, வரலாறு என்றால் நள்ளிரவில் சுதந்திரம், சுற்றுச்சூழலுக்கு தியடோர் பாஸ்கரன்...

இதையே எத்தனை நாட்களுக்கு சொல்லிக் கொண்டிருப்பது. 

இனி நிச்சயம் சொல்வேன் மதுரை நம்பி அவர்கள் எழுதிய சிறையில் ஒளிரும் நட்சத்திரங்கள் நூலை. 

ஏனென்றால் இந்நூலில் உள்ளவை கட்டுரையா? புனைவா? சிறுகதையா? என்றால், எல்லாவற்றையும் தாண்டி கற்பனைக்கெட்டாத எந்தப் புனைவிலும் சாத்தியப்படாத மனிதர்கள்.. வாழ்க்கை. 

36 ஆண்டு காலம் தமிழகத்தின் பல்வேறு சிறைகளில் காவலராக பணியாற்றிய மதுரை நம்பி அவர்கள் பார்த்த கைதிகள், அதிகாரிகள்,சம்பவங்கள், இவற்றின் தொகுப்பே இந்நூல். 

இவற்றை படித்த பிறகு கைதிகள் என்ற சொல்லை பயன்படுத்தவே கூடாது என்றே நினைக்கிறேன்.காரணம் 

"உள்ள உள்ள அத்தன பேரும் குற்றவாளி இல்லீங்க... 

வெளிய உள்ள அத்தன பேரும் புத்தன் காந்தி இல்லீங்க"

என்று யாரோ எழுதி, இசையமைத்து பாடி இருந்தாலும் ரஜினி சொன்ன அறிவுரை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டியுள்ளது.

இந்நூலின் ஒவ்வொரு அத்தியாயத்திலும் விதவிதமான மனிதர்களின் வாழ்க்கைத் துயரம் இருக்கிறது. பல சினிமாவுக்கான கதைகள் இருக்கிறது. ஆனாலும் எந்த இயக்குனராலும் இந்த வாழ்க்கையை நிச்சயம் பதிவு செய்ய முடியாது.

மனநலம் பிறழ்ந்து சுற்றித்திரிந்த ஒருவரை தீவிரவாதி என்று ஜெயிலில் அடைக்கும் கொடூரம். காரணம் பெயர் முகமது கான் என்பது மட்டுமே.

வெளியில் ஊருக்கு பத்து சாதி, சாதிக்கு 20 தலைவர்கள் என்றால் சிறைக்குள்ளும் சாதித்தலைவர்களின் படங்களை வரைந்து மகிழும் கைதிகள்.. 

வங்கியில் சேப்டி லாக்கர் கேள்விப்பட்டிருப்போம். சிறையில் சேப்டி லாக்கர் எது தெரியுமா?. 

 சிறைக்கு கஞ்சா,செல்போன், சார்ஜர் போன்ற பொருட்களை யாருக்கும் தெரியாமல் பாதுகாப்பாக கொண்டு வர கைதிகள் பயன்படுத்தும் ஆசனவாய்தான் அது.

விசாரணை கைதிகளை கடப்பாறையால் அடித்து கை கால்களை உடைத்து லாக்கப்பில் அடைக்கும் என்கவுண்டர் ஸ்பெஷலிஸ்ட் என்று போற்றப்பட்ட அதிகாரி..

எல்லை தாண்டி மீன்பிடித்ததாக கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்ட சிங்கள, தமிழ் மீனவர்கள். அவர்களை மீட்டு சொந்த நாட்டுக்கு அழைத்துச் செல்ல அக்கறையோடு இலங்கையில் இருந்து வந்து முயற்சி செய்யும் இலங்கை மீனவர் சங்கத் தலைவர் கனீசியஸ் பெர்னான்டோ. பணத்தாசை பிடித்த காவலரால் அவருக்கு நேர்ந்த முடிவு.

சிறையில் துப்புரவு பணியை மிகச் சிறப்பாக செய்து அனைவரின் அன்புக்கும் பாத்திரமான நாசர். அரசியல் கைதியாக உள்ளே வரும் சில காவிகளின் சீண்டலால் மனப்பிறழ்வாகி 

நான் துலுக்கானா...

 நீ கிறுக்கனா..

இன்று பிதற்றியபடி பைத்தியமாகிக்போகும் அவலம்...

சாலையோரம் இருந்த ஓலை குடிசையை ஆக்கிரமிக்க வந்த அரசியல்வாதியை கொன்று விட்டு சிறைக்கு வந்த சண்முகத்தின் குரல்,

"ஐயா அந்தக் கொலையோட என் வாழ்க்கையும் முடிஞ்சது என்று நினைத்தேன். ஒரு ஓலை குடிசைக்காக ஒரு அக்கிரமக்காரனை கொன்னேன். இப்ப கான்கிரீட் கட்டிடத்துல பேனுக்கு கீழே படுத்து இருக்கேன். அன்பான மனிதர்களுடன் வாழுறேன். அவர்களுடைய பேரக்குழந்தைகளும் என்னை தாத்தா என்று நினைக்கிறார்கள். இதைவிட என்ன சந்தோஷம் வேணும்" என்று சொல்லிக்கொண்டு இரண்டு பக்கமும் மீசையை தடவி கொடுத்தார். அந்த மீசை வெறும் மயிராக இல்லாமல் அர்த்தமுள்ள மீசையாக எனக்கு தெரிந்தது. 

சிறையில் உள்ள கணவனை  பார்க்க ஆர்வத்தோடு வரும் மனைவிகள் பலர் இருக்க, தயவு செய்து கணவனை வெளியில் அனுப்ப வேண்டாம் என்று மனு கொடுக்கும் மனைவி.

அரசியல் செல்வாக்கு மற்றும் பண பலத்தால் என்னவெல்லாம் செய்ய முடியும் என்பதற்கு சான்று, ஆயுள் தண்டனை குற்றவாளி வெளியிலும் அவருக்கு பதிலாக குற்றம் செய்யாத ஒருவர் பணத்துக்காக சிறையிலும்.

இந்த நூலின் உச்சபட்ச துயரம் "ஒரு பூவின் வாசம்" அத்தியாயத்தில் வரும் நடராஜன்- செல்வி. எந்த கதையிலும் படித்திராத, சினிமாவிலும் பார்த்திராத துயர வாழ்க்கை அது. 

இவற்றுக்கிடையே சமூக அக்கறையோடு நம்பி பதிவு செய்யும் சில செய்திகள் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டியவை.. 

"சிறைகளில் கைதிகளின் எண்ணிக்கை நாளுக்கு நாள் கூடிக் கொண்டே வருகிறது. அது சமூக அவலங்களின் பிரதிபலிப்பாகும். பல்வேறு குற்ற வழக்குகளில் பல்வேறுபட்ட மனிதர்கள் கைதாகி வந்து கொண்டே இருக்கிறார்கள். மிகவும் ஆபத்தானதாக பார்க்க வேண்டிய பிரச்சனை என்னவென்றால், கூலிப்படைகளின் வளர்ச்சியும், அதன் தலைவர்களின் வளர்ச்சியும் அவர்களின் அரசியல் தொடர்புகளும்தான். சிறு சிறு அடிதடி வழக்குகளிலும் திருட்டு வழிப்பறி வழக்குகளிலும் சிறைக்கு வரும் இளம் சிறைவாசிகள் சிலருக்கு சிறை கூடங்களே சமூக விரோத செயல்களுக்கான பள்ளிக்கூடங்களாகவும் கல்லூரிகளாகவும் அமைந்து விடுகின்றன...

...சமூகம் எந்த அளவுக்கு சீரழிந்து போய் உள்ளது என்பதை சிறையில் இளம் குற்றவாளிகளின் எண்ணிக்கையை வைத்து முடிவு செய்யலாம். நான் பணியில் சேர்ந்த காலத்தில் 1985 க்கு பிறகான காலத்தில் விசாரணை பகுதியில் 20 வயதுக்குள் இருந்த சிறைவாசிகள் 15 பேருக்கு மிகாமல் இருந்தனர். அங்கு அவர்களுக்கு மைனர் ப்ளாக் என ஒரு சிறு ப்ளாக் ஒதுக்கப்பட்டு இருந்தது. இப்போது மதுரை மத்திய சிறையில் 100 பேருக்கு மேல் இளம் சிறைவாசிகள் இருக்கிறார்கள். இந்த இளம் சிறைவாசிகளை தான் பெரும் ரவுடி குழுக்களில் உள்ளவர்கள் தங்களது எடுபுடி வேலைகளுக்கும் சிலர் ஓரினச்சேர்க்கைக்கும் சிலர் தங்கள் கூலிப்படைக்கும் தயார் செய்வார்கள்.பெரும் ரவுடிகளின் எடுபிடி வீரராக இருக்க வேண்டும் என சில இளம் சிறைவாசிகளும் விரும்புவதுண்டு. இப்போது இருக்கும் பெரும் தாதாக்களில் பெரும்பாலும் இப்படி வளர்ந்தவர்களே... 

போன்ற பதிவுகள் நிச்சயம் கவலை கொள்ள வைக்கிறது.

இந்த காட்சிகளினூடே சிறைக்கு வரும் கம்யூனிஸ்ட் மற்றும் நக்சலைட் தோழர்களின் ஆழ்ந்த படிப்பும், கொள்கைப் பிடிப்பும் பிரமிக்க வைக்கிறது. 

மேலும்

நான் அதிகம் இருந்தது சிறையிலா.. வெளியிலா சொல்ல முடியுமா?

 என்று கேட்கும் நம்பி,

சிறைகாவலர்களின் பணி நேரத்தை 8 மணி நேரமாக்க நடந்த தொடர் போராட்டங்களையும் விவரிக்கிறார்.

மொத்தத்தில் தனது நீண்ட பணிக்காலத்தில் சக மனிதர்களின் இதயங்களை ஊடுருவி பார்க்கக் கூடியவராக. அடுத்தவர் வார்த்தைகளை காது கொடுத்து கேட்கும் பண்புள்ளவராக இருந்திருக்கிறார் நம்பி. 

இவரது மொழியும் , விவரிப்பும் புனைவைத் தாண்டிய காவியமாக நூலை மாற்றி இருக்கிறது.

இதை மட்டுமல்ல இந்நூலிலின் முதல் பாகத்தையும் அவசியம் வாசிக்க வேண்டும்.

தகடூர் வட்டார வழக்கு சொல் அகராதி

 தகடூர் வட்டார வழக்குச்சொல்   அகராதி

முனைவர் கு.சிவப்பிரகாசம் 

       மதுரையிலிருந்து ராமேஸ்வரத்திற்கு ரயிலில் சென்று கொண்டிருந்தோம். ஓரிரு வார்த்தைகளே பேசிய நிலையில் , தருமபுரியா என்று குறுஞ்சிரிப்போடு கேட்டார் டிக்கெட் பரிசோதகர்.

டிக்கெட் உங்கிட்ட கீதா என்று நான் கேட்டதில் அவர் கண்டுபிடித்துவிட்டதாக உடன் வந்த நண்பர் வருத்தப்பட்டார். எனக்கு எந்த வருத்தமோ தாழ்வுணர்ச்சியோ இல்லை. 

'கீதா' என்ற சொல் நம்மூருக்கு உரியது என்றால் பெருமிதம்தான்.அது ஒன்றும் கெட்ட வார்த்தையோ சொல்லத் தகாததோ அல்ல . நாஞ்சில்நாடனிடம் கேட்டால் பழந்தமிழ் இலக்கியங்களில் எங்கெல்லாம் கீது வந்திருக்கிறது என சொல்லக்கூடும். 

இப்படி ஊர் தோறும் மக்கள் அன்றாடம் பேசி வரும் பல சொற்களை வட்டார வழக்கு என்று ஒதுக்கி வைத்திருக்கிறோம் ‌.

ஒரு மொழியின் வளமே அதன் சொற்களஞ்சியத்தில் இருக்கிறது. சென்னை பல்கலைக்கழகம் 1927-ல் தொகுத்த தமிழ் அகராதியில் ஒரு லட்சத்து 24 ஆயிரம் சொற்கள் இருக்கின்றது. தமிழில் உள்ள அத்தனை சொற்களும் அதில் இடம் பெற்றிருக்குமா என்றால், நிச்சயம் இல்லை. இவ்வளவு வளமிக்க மொழியிலிருந்து நாம் அன்றாடம் பேச்சு வழக்கில் வெறும் 400 முதல் 500 சொற்களையே பயன்படுத்துகிறோம் என்ற ஆய்வுமுடிவும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டியுள்ளது.

மக்களின் வாழ்க்கையே இலக்கியங்களாக எழுதப்பட்டு வரும் நிலையில் அகராதியில் இடம்பெறாத பல சொற்கள் புனைவுகளில் அந்தந்த பகுதி எழுத்தாளர்களால் தொடர்ந்து பதிவு செய்யப்பட்டு வருகிறது. தருமபுரி பகுதியை மையப்படுத்தி எழுதப்பட்டு பரவலான கவனம் பெற்ற படைப்புகள் குறைவு.

 வட்டார வழக்கு சொல் அகராதிகள் புதிதன்று. கி ரா வின் கரிசல் வட்டார வழக்கு அகராதி தொடங்கி பெருமாள் முருகனின் கொங்கு வட்டார சொல்லகராதி, கண்மணி குணசேகரன் நடுநாட்டு சொல் அகராதி என பல முன்னோடி முயற்சிகள் நடந்திருக்கிறது.

இந்நிலையில் தருமபுரி அரசு கலை கல்லூரியின் தமிழ் துறை பேராசிரியர் சிவப்பிரகாசம் அவர்கள் தொகுத்திருக்கும் தகடூர் வட்டார வழக்குச்சொல் அகராதி மிகுந்த கவனம் பெறுகிறது .

பேராசிரியர் இந்நூலில் ஏறத்தாழ 1500 சொற்களை தொகுத்திருக்கிறார்.

சொற்களுக்குறிய பொருளும்,  பொருத்தமான உதாரண வாக்கியங்களும் ஒரு புனைவை படிப்பது போன்ற சுவாரசியத்தை தருகின்றன.

மல்லாக்கியும், பலாசனையா, உமுக்கு, கிட்டவுட்டா, கொய்யகுத்தி போன்றபல சொற்களை நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு கேட்க வாய்ப்பு.

"திம்புதல்" என்ற சொல்லுக்கு தும்முதல் என்றும், "வேசேத்து" என்பதற்கு சலித்துப் போதல் என்றும் நூலில் உள்ளது. இதே மாவட்டத்தை சார்ந்த எனக்கு இவ்விரு சொற்களுமே புதிதாய் உள்ளது. இதிலிருந்தே இச்சொற்கள் தொகுத்து பதிவு செய்யப்பட வேண்டியதன் அவசியத்தை உணரலாம்.

இது தொடக்கம்தான் . தொடர்ச்சியாக தருமபுரி கதை, பாடல்கள், பழமொழிகள் ,சொலவடைகள், நம்பிக்கைகள் இவற்றையும் தொகுக்கலாம்.

 பேராசிரியரின் மாணவர்கள் செய்வார்கள்.

இந்நூல் கல்விப் புலத்திலிருந்து வந்திருப்பது மகிழ்ச்சியளிக்கிறது.

பேராசிரியரின் முயற்சி பாராட்டத்தக்கது.

 வாழ்த்துக்கள்...

நூல் தேவைக்கு..

96888 07312

தருமபுரி மண்ணும் மக்களும்

 

தருமபுரி மண்ணும் மக்களும்

த.பழமலய்

பதிப்புரை

           2010 சென்னை புத்தக கண்காட்சியில் தற்செயலாய் காணக்கிடைத்தது தருமபுரி மண்ணும் மக்களும். மிகுந்த ஆர்வத்தோடு வாங்கி வந்தவுடன் படித்துவிட்டேன். 50 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் வெளியூரிலிருந்து வந்த மனிதர்  தர்மபுரியை அங்குலம், அங்குலமாக பதிவு செய்திருக்கிறாரே என்று வியந்து போனேன். மாவட்டத்தின் தொல்லியல், வரலாறு, ஆளுமைகள்,இடங்கள் என இந்நூல் புதிய பார்வையை தந்தது. தர்மபுரி பற்றிய பல அரிய செய்திகளை முதன் முறையாக அறிந்து கொண்டதுடன்,

 இந்நூலைப் படித்த பிறகுதான் மன்றோ தூணையும்,  குளத்தையும் பார்த்தேன். பதிகால்பள்ளம் சென்று வந்தேன்.  கோபால் செட்டியார் என்ற ஆளுமையை அறிந்து கொண்டேன். 

அப்போதே தொல்லியல் அறிஞர் பார்த்திபனிடம் தொடர்பெண் பெற்று பழமலய் அவர்களிடம் பேசினேன்.

 "ரிட்டையர்மென்ட் பணத்தில் புத்தகம் போட்டேன். புத்தகம் வந்து ஐந்து வருடம் ஆகுது.தர்மபுரியில் இருந்து புத்தகத்தை பற்றி பேசும் முதல் ஆள் நீதான். பலருக்கும் இலவசமா கொடுத்தது போக இன்னும் இருநூறு பிரதிகள்  இருக்கும். கரையான் புடிக்கிறதுக்குள்ள வந்து எல்லாத்தையும்  எடுத்துட்டு போயிடு" என்று சலிப்பாக சொன்னார்.

  இந்நூலின் மூலம் தர்மபுரி  மாவட்டத்தை பற்றி முழுமையான சித்திரத்தை தந்திருக்கும் பழமலை அவர்களுக்கு    மரியாதை செய்யும்பொருட்டு ஒரு நிகழ்ச்சி நடத்தவேண்டும்  என்று நினைத்தேன். ஆனால் இதுவரை சாத்தியமாகாமலேயே போய்விட்டது.

   பிறகு   2020  ல் தர்மபுரி புத்தகத்திருவிழா நினைவு மலரில் இந்நூலைப் பற்றிய அறிமுகக் குறிப்பு வெளியிட எண்ணியபோது என்னிடம் இருந்த பிரதி தொலைந்து போயிருந்தது. பழமலை அவர்களை தொடர்பு கொண்டதில் கைவசம் பிரதிகள் எதுவுமில்லை என்றும் ஒருவேளை கோவையில் இருக்கும் மகளிடம் இருக்கலாம்  என்றார்.

   மலரில்  தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட கட்டுரைகள் வெளியிடப்பட்டது. அதைப் படித்த நண்பர்கள் பலரும் முழு நூலைப் படிக்க ஆர்வம் கொண்டனர். அதன் விளைவே தற்போது இந்நூலின் மறுபதிப்பு.

 போக்குவரத்து வசதிகள்  இல்லாத காலத்தில்  சொந்த ஆர்வத்தில் மாவட்டம் முழுக்க பயணம் செய்து ஆவணப்படுத்திய மதிப்பிற்குரிய கவிஞர் த.பழமலய் அவர்களுக்கு மாவட்ட மக்கள்  காலமெல்லாம் நன்றி உடையவர்களாக இருப்பார்கள். மகிழ்ச்சியோடு இந்நூலை மறுபதிப்பு செய்ய அனுமதியளித்த அவருக்கு நன்றி.

  நூலின் பிரதியை தந்துதவிய தென்றல்  பழமலை அவர்களுக்கும், பொருத்தமானதொரு அணிந்துரையை தந்து  சிறப்பித்திருக்கும் பேராசிரியர் ஆர்.சிவகுமார் அவர்களுக்கும் நன்றி.

     இந்நூல் எழுதப்பட்டு 50 ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன.  இடைக்காலத்தில் மாவட்டத்தின் சமூக, அரசியல், மக்கள் வாழ்க்கையில் எவ்வளவோ மாற்றங்கள் நிகழ்ந்து விட்டன. இவற்றையெல்லாம்  அக்கறையோடு பதிவு செய்து ஆவணப்படுத்த நம்மில் யார் வரப்போகிறார்கள்?

 -இ. தங்கமணி ஆசிரியர்.